No wła­śnie. W co?Co, według Cie­bie, jest moż­li­we do osią­gnię­cia dla Two­je­go dziec­ka?Co, według Cie­bie, jest moż­li­we do osią­gnię­cia dla Two­jej rodzi­ny? Pod­kre­ślam – według Cie­bie. Nie zda­niem takie­go czy inne­go spe­cja­li­sty. Nie według leka­rza, nie według tera­peu­ty, nie według nauczy­cie­la Two­je­go dziec­ka. Nie zgod­nie z opi­nią na wszyst­kim się zna­ją­cych roda­ków z sąsiedz­twa. W co Ty wierzysz?

Budzą­ca się do życia przy­ro­da wywo­łu­je we mnie zawsze chęć porząd­ko­wa­nia spraw. Zarów­no w moim oto­cze­niu, jak rów­nież a może przede wszyst­kim w mojej gło­wie.War­to pamię­tać, że nasze śro­do­wi­ska wewnętrz­ne i zewnętrz­ne pozo­sta­ją w nie­usta­ją­cej inte­rak­cji i cały czas wza­jem­nie na sie­bie wpły­wa­ją. Bała­gan w gło­wie potę­gu­je bała­gan na zewnątrz i na odwrót, zaś porzą­dek, poukła­da­nie spraw powoduje,

Od daw­na ocze­ki­wa­ny przez wie­le osób warsz­tat wpro­wa­dza­ją­cy do RDI® dla rodzi­ców i pro­fe­sjo­na­li­stów.Wzię­łam pod uwa­gę infor­ma­cje zwrot­ne od uczest­ni­ków wcze­śniej­szych edy­cji tego spo­tka­nia, poskra­ca­łam to, co moż­na było skró­cić, wydłu­ży­łam to, co suge­ro­wa­li słu­cha­cze i jest! ZAPISZ SIĘ Już 27 lute­go zapra­szam do War­sza­wy rodzi­ców, opie­ku­nów oraz pro­fe­sjo­na­li­stów na bar­dzo prak­tycz­ne spo­tka­nie na temat tego,

Kie­dy pra­cu­jesz z oso­bą z auty­zmem, jesteś nie­ustan­nie nara­żo­na na poraż­kę. To Twój nie­ustan­ny towa­rzysz. Zasta­na­wiasz się, two­rzysz plan, przy­go­to­wu­jesz się do pra­cy, wyda­je Ci się, że o wszyst­ko zadba­łaś, podej­mu­jesz dzia­ła­nie i… Nic z tego. Nie dzia­ła. Nie idzie tak, jak mia­ło iść.Zasta­na­wiasz się, dla­cze­go. Co nie zagra­ło? Prze­cież mia­ło być tak dobrze?I co

Pra­ca z rodzi­ną, z rodzi­ca­mi, z part­ne­ra­mi to mój chleb powsze­dni. Jak­że by mogło być ina­czej, sko­ro klu­czem do dziec­ka jest rodzic? Rodzi­ce przy­cho­dzą, szu­ka­jąc pomo­cy dla dziec­ka, w rze­czy­wi­sto­ści bar­dzo czę­sto potrze­bu­ją pomóc przede wszyst­kim sobie. Autyzm i trud­no­ści, jakich doświad­cza dziec­ko a wraz z nim jego rodzi­ce nie może pozo­stać bez wpły­wu na atmos­fe­rę i relacje

Celem jest dro­gaKie­dy Ty-Ojciec sły­szysz, że masz coś zro­bić ze swo­im dziec­kiem, np. wyrzu­cić śmie­ci, praw­do­po­dob­nie w zna­ko­mi­tej więk­szo­ści sytu­acji w Two­im umy­śle powsta­nie obraz puste­go kosza na śmie­ci. Czy­li efekt zre­ali­zo­wa­nia zada­nia. Męż­czy­zna to zwy­kle isto­ta zada­nio­wa i nie ma w tym nic dziw­ne­go. Zada­nia są przed Wami sta­wia­ne, Wy macie wiel­ką wprawę

Dziś dla odmia­ny o ojcach osób z auty­zmem. Jak­kol­wiek o ojcach, to chy­ba bar­dziej nadal dla matek, zatem… Bar­dzo czę­sto z róż­nych stron sły­chać ubo­le­wa­nie, że ojciec nie anga­żu­je się tak jak powi­nien, nie anga­żu­je się wca­le albo wręcz psu­je całą pra­cę mister­nie wyko­na­ną przez mat­kę oso­by z auty­zmem wraz ze szta­bem tera­peu­tów. Nie­jed­no­krot­nie najmocniejsze

2 kwiet­nia Nie­bie­ski Dzień w Fil­har­mo­nii Łódz­kiej.Sztu­ka, warsz­ta­ty, spo­tka­nia, roz­mo­wy dla osób z auty­zmem zwią­za­nych i tych zupeł­nie „zie­lo­nych”.Ser­decz­nie zapra­szam do Łodzi. Szcze­gó­ło­we infor­ma­cje znaj­dziesz TUTAJ.

Czym jest rodzi­ciel­ski auto­ry­tet i dla­cze­go jest taki waż­ny? Bar­dzo czę­sto, kie­dy mowa o auto­ry­te­cie, przy­cho­dzi ludziom na myśl nie­do­stęp­na oso­ba, nie­jed­no­krot­nie z posęp­nym obli­czem, któ­ra wszem i wobec narzu­ca swo­je zda­nie, ocze­ku­jąc bez­względ­ne­go posłu­szeń­stwa. Egze­kwu­je ona wyko­na­nie danej czyn­no­ści, kreu­jąc w dru­giej oso­bie dys­kom­fort a nawet strach. Jed­nak nie o takim auto­ry­te­cie chcę pisać. Z moje­go punk­tu widzenia

Ostat­nio mówi­ły­śmy o tym, jak nisz­czą­ce jest trwa­nie w poczu­ciu winy z powo­du tego, że cze­goś nie dopeł­ni­łaś, o coś nie zadba­łaś, że zro­bi­łaś nie tak, jak byś zro­bi­ła teraz, że…Cie­ka­wa jestem, na co zamie­ni­łaś poczu­cie winy, co zapro­si­łaś do swo­je­go życia zamiast niej. Dziś o innym aspek­cie poczu­cia winy. A mia­no­wi­cie o męczą­cej myśli, że robisz

Dziś temat poważ­ny i waż­ny, do tego poja­wia­ją­cy się nader czę­sto w roz­mo­wach z rodzi­ca­mi osób ze spek­trum auty­zmu. Poczu­cie winy. O niej tutaj w czę­ści pierw­szej oraz w czę­ści dru­giej w kolej­nym nume­rze. „Gdy­bym wie­dzia­ła, że jestem w cią­ży, nigdy bym tego nie robi­ła i było­by ina­czej”. „Gdy­bym wcze­śniej zaczę­ła robić to czy to, teraz moje dziec­ko byłoby