Nie wiem, jak Ty, ale ja nie­jed­no­krot­nie zada­ję sobie to pyta­nie. Rodzic dziec­ka z trud­no­ścia­mi roz­wo­jo­wy­mi two­rzy z nim szcze­gól­ną rela­cję, naj­czę­ściej nie­co odmien­ną od tej, któ­rą budu­je z jego neu­ro­ty­po­wym rodzeń­stwem. Dla­cze­go tak się dzie­je? Ano dla­te­go, że to „trud­ne” dziec­ko kosz­tu­je nas tak wie­le.Wysił­ku, zaan­ga­żo­wa­nia, emo­cji, pie­nię­dzy. To wszyst­ko czy­ni, że

Czy zasta­na­wia­łaś się kie­dy­kol­wiek nad tym, czy potra­fisz odpo­czy­wać? Wyobraź­my sobie sytu­ację, że wszyst­ko się świet­nie ukła­da. Dzie­ci współ­pra­cu­ją, mąż lub ktoś inny się nimi zaj­mu­je, więc ty możesz usiąść i po pro­stu oddać się nic nie­ro­bie­niu. I co? Ano, czę­sto­kroć guzik z pętel­ką. Bo prze­cież Ty nie możesz tak po pro­stu siedzieć.

Dla wie­lu z naszych dzie­ci i dla nas samych okres przed­świą­tecz­ny to czas wyzwań. Usi­łu­jesz spro­stać wie­lu rze­czom jed­no­cze­śnie. Z jed­nej stro­ny chcesz przy­go­to­wać wszyst­kie wigi­lij­ne potra­wy, wysprzą­tać i ude­ko­ro­wać dom, kupić lub zro­bić dla każ­dej bli­skiej oso­by poda­run­ki, z dru­giej masz u swe­go boku dziec­ko, któ­re nie zawsze dobrze sobie radzi w tym wirze przed­świą­tecz­nych emocji

Pra­wo serii dzia­ła i jakoś ostat­nio mam dużo roz­mów z rodzi­ca­mi na temat auto­ry­te­tu. Poja­wia­ją się komen­ta­rze, że dziec­ko tego czy tam­te­go nie chce robić, że odma­wia współ­pra­cy, gdy czyn­ność nie jest dla nie­go atrak­cyj­na, że nie chce wyjść z domu, wymy­ka się z kon­tak­tu. Kie­dy zaczy­na­my drą­żyć, co spo­wo­do­wa­ło pogor­sze­nie sytu­acji, bo często

Jeśli jesteś rodzi­cem dziec­ka z auty­zmem, z pew­no­ścią masz świa­do­mość, jak wie­le wysił­ku wyma­ga od nie­go codzien­na egzy­sten­cja. Cią­gły stres, bodź­ce nie­prze­rwa­nie bom­bar­du­ją­ce zmy­sły i mno­gość trud­nych dla nie­go sytu­acji każ­de­go dnia, przed któ­ry­mi chcesz je chro­nić. Obo­wiąz­kiem każ­de­go rodzi­ca jest ochro­na swo­je­go dziec­ka przed tym co złe, nie­bez­piecz­ne, szko­dli­we czy zagra­ża­ją­ce. Jednak

Tego nie może jeść. Bie­da­czek.Muszę jej zabrać kom­pu­ter. Tak mi jej szko­da.Nie mogę mu tego dać. Jaki on bied­ny.To dla niej takie trud­ne. Bidul­ka.  Brzmi zna­jo­mo?Będąc rodzi­cem dziec­ka z auty­zmem, z pew­no­ścią nie­jed­no­krot­nie doświad­czasz sytu­acji, kie­dy nie możesz jemu czy jej cze­goś dać, bo ma na przy­kład aler­gię. Nie możesz pozwo­lić skakać

Obec­ny tryb życia spra­wia, że wszy­scy gdzieś goni­my i pędzi­my. Co chwi­la zer­ka­my na zega­rek, żeby spraw­dzić, czy już czas. Czas na kolej­ne zada­nie do zre­ali­zo­wa­nia w jed­nej z wie­lu ról, jakie odgry­wa­my w życiu. Nie­ustan­nie, nie­jed­no­krot­nie wpraw­niej od dobre­go cyr­kow­ca, żon­glu­je­my rze­cza­mi, któ­re mamy na naszej liście spraw do zre­ali­zo­wa­nia, zasta­na­wia­jąc się, jak

Oto jest pyta­nie. Chy­ba jed­no z tych trud­niej­szych, na któ­re nie­ła­two o jed­no­znacz­ną odpo­wiedź.Z jed­nej stro­ny wie­my, że powin­ni­śmy powie­dzieć, co wię­cej, czu­je­my taką potrze­bę, z dru­giej – boimy się, jak nasze dziec­ko to przyj­mie.Myśli­my o budo­wa­nym lata­mi pra­cy poczu­ciu wła­snej war­to­ści, któ­re cały czas jesz­cze jest ulot­ne i kru­che. Zasta­na­wia­my się, jak powie­dzieć, żeby

W dzi­siej­szych cza­sach wdzięcz­ność to mało popu­lar­ne sło­wo i mało popu­lar­ne odczu­cie. Wie­le osób woko­ło narze­ka, wyra­ża swo­je nie­za­do­wo­le­nie i dzi­wi się moc­no, sły­sząc o wdzięcz­no­ści. „Za co mam być wdzięcz­na? – pytasz – sko­ro tyle kło­po­tów na gło­wie, nie­za­ła­twio­nych spraw, pytań bez odpo­wie­dzi…” Możesz być wdzięcz­na za wszyst­ko, co masz. Nie­za­leż­nie w kogo czy

Ponie­waż świą­tecz­ne zamie­sza­nie to czę­sto trud­ny czas dla naszych dzie­ci a tym samym wyma­ga wię­cej uważ­no­ści od nas samych, koniecz­nie zadbaj o kil­ka rze­czy tak, by Świę­ta były dobrym cza­sem dla wszyst­kich.  Pole­niu­chuj choć przez moment Weź dłu­gą kąpiel przy świe­cach Choć na moment zatop się w lek­tu­rze Idź na dłu­gi spa­cer Przynajmniej

Nie­za­leż­nie od tego, jakie masz dziec­ko, jed­no czy wię­cej, z auty­zmem, z inny­mi trud­no­ścia­mi czy też neu­ro­ty­po­we, kie­dyś wszyst­ko, co mu po Tobie pozo­sta­nie to wspo­mnie­nia. Jakie chcesz, żeby te wspo­mnie­nia były? Czas jest czymś, cze­go nie da się pomno­żyć. Może­my stwo­rzyć wię­cej pie­nię­dzy, wię­cej dóbr, jed­nak nie może­my wykre­ować wię­cej cza­su. Każ­dy z nas

Kie­dy ja mia­łam zostać spusz­czo­na na linie ze ska­ły, daw­no się tak nie bałam. Nagle uświa­do­mi­łam sobie ten strach, któ­ry towa­rzy­szy naszym dzie­ciom z auty­zmem przez cały czas. Strach, któ­ry para­li­żu­je, obez­wład­nia, a to tyl­ko dla­te­go, że nie wie, co je cze­ka.Kie­dy sta­łam tam na górze, mio­ta­ły mną sprzecz­ne emo­cje. Z jed­nej strony