BUDUJ RELACJĘ POPRZEZ WSPÓLNE DZIAŁANIE

Na czym ją opie­rasz?
W jakiej wystę­pu­jesz roli wobec swo­je­go dziec­ka, wobec swo­je­go ucznia, a w jakiej ono, on wobec Cie­bie?
Czy Wasza rela­cja bazu­je na zaufa­niu, czy raczej jest pró­bą sił?

Fun­da­men­tem każ­dej dobrej rela­cji jest zaufa­nie – zaufa­nie do sie­bie i do tego, cze­go doświad­cza­my. Bez nie­go trud­no stwo­rzyć poczu­cie bez­pie­czeń­stwa, a ono, z kolei, jest nie­zbęd­ne, by czło­wiek był goto­wy otwo­rzyć się na to, co mu pro­po­nu­je­my, zain­te­re­so­wać się, pod­jąć pró­bę dzia­ła­nia.
Im bar­dziej czło­wiek Ci ufa, tym na wię­cej się u Two­je­go boku odwa­ży, bo będzie czuł się przy Tobie bez­piecz­nie. Im bar­dziej Ci ufa, tym bar­dziej za Tobą pój­dzie, ale… na zaufa­nie dziec­ka, ucznia potrze­bu­jesz sobie zapracować.

Jak budu­je się zaufanie?

Poprzez uważ­ne towa­rzy­sze­nie i wspól­ne doświad­cze­nia. Kie­dy razem prze­cho­dzi­cie przez roz­ma­ite sytu­acje, kie­dy razem robi­cie rze­czy, Two­je dziec­ko, Twój uczeń o sobie dowia­du­je się, że potra­fi, że daje radę, że wie, że może, zaś o Tobie dowia­du­je się, że jesteś bez­piecz­na, że moż­na Ci ufać, że moż­na za Tobą pójść, że u Two­je­go boku sta­je się coraz bar­dziej kom­pe­tent­ne i pew­ne swo­ich możliwości.

Wspól­ne doświad­cze­nia pozwa­la­ją dziec­ku odkryć wła­sną moc, spraw­czość i budu­ją wspo­mnie­nia suk­ce­su. To spra­wia, że stop­nio­wo otwie­ra się na coraz wię­cej, zacie­ka­wia się, odwa­ża się spraw­dzać i pró­bo­wać. Dobre wspo­mnie­nia z robie­nia rze­czy z Tobą spra­wia­ją, że rośnie zaufa­nie czło­wie­ka do Cie­bie, a Wasza rela­cja się pogłę­bia i wzmacnia.