Wie­lu nauczy­cie­li bro­ni się przed wpro­wa­dze­niem alter­na­tyw­nej i wspo­ma­ga­ją­cej komu­ni­ka­cji u swo­ich uczniów. Bo uczeń coś tam mówi, więc po co. Bo nie mają prze­ko­na­nia do słusz­no­ści meto­dy. Bo nie wie­rzą w jej powo­dze­nie. Bo to ozna­cza dla nich wię­cej pra­cy zwią­za­nej z przy­go­to­wa­niem pomo­cy do komu­ni­ka­cji (zna­ków, tablic, urzą­dzeń). Bo nie wie­dzą, jak się do tego zabrać.

Jak pisa­łam w poprzed­nim nume­rze maga­zy­nu, jest wie­le nie­słusz­nych mitów, któ­re naro­sły wokół AAC i któ­re przez róż­ne oso­by są sku­tecz­nie podtrzymywane.

War­to jed­nak pomy­śleć o roz­ma­itych korzy­ściach wyni­ka­ją­cych z tego, że tę nie­ła­twą sztu­kę AAC choć tro­chę opanujesz:

• Uła­twisz swo­je­mu ucznio­wi zro­zu­mie­nie tego, o czym chcesz mu opo­wie­dzieć, co chcesz z nim zro­bić. Popar­cie znakiem(symbolem) tego, o czym mówisz napraw­dę zmie­nia rozu­mie­nie sytu­acji. Duża część AAC to wspo­ma­ga­nie rozu­mie­nia przecież.
• Umoż­li­wisz swo­je­mu ucznio­wi dzia­ła­nie, uczest­nic­two. Możesz zacząć choć­by od jed­ne­go przy­ci­sku na iPa­dzie czy table­cie, któ­ry może naci­snąć i „powie­dzieć” w ten spo­sób. Możesz zacząć od jed­ne­go zna­ku, któ­ry Ci poda lub pokaże.
• Zbu­du­jesz w sowim uczniu moty­wa­cję, bo mu poka­żesz, że może, że potra­fi. Nic nas bar­dziej nie cie­szy, niż wła­sne kom­pe­ten­cje. Świa­do­mość, że potra­fi­my, że sobie radzi­my, napę­dza do dzia­ła­nia i spra­wia, że chce­my więcej.
• Uła­twisz mu zapa­mię­ta­nie poszcze­gól­nych kro­ków w dzia­ła­niu. Roz­ło­że­nie czyn­no­ści na kolej­ne małe kro­ki i przed­sta­wie­nie tego zna­ka­mi napraw­dę poma­ga w reali­za­cji zadania.
• Nauczysz spraw­stwa. Poka­żesz mu, że może „wpra­wić” Cię w ruch. Uzmy­sło­wisz pro­sty mecha­nizm: „mówisz, co chcesz i się dzie­je”. Każ­dy z nas chce być zro­zu­mia­ny. Twój uczeń też. Spraw, by sta­ło się to i jego udziałem.
• Uła­twisz jemu i sobie życie. Zgo­da, naj­pierw trze­ba się napra­co­wać i wszyst­ko przy­go­to­wać, ale z cza­sem będziesz to robić coraz szyb­ciej a dzię­ki temu, że będzie wie­dział i rozu­miał, o co Ci cho­dzi, będzie lepiej współpracował.
• Będziesz mieć satys­fak­cję, że Ci wycho­dzi. Tak jak Twój uczeń chce, żeby mu wycho­dzi­ło, Ty też tego pra­gniesz. Chcesz, żeby się zadzia­ło, żeby Wam wyszło to, co zaplanowałaś.
• Będziesz mieć poczu­cie sen­su. Kie­dy widzisz, że czło­wiek się uczy, ze chce coraz wię­cej, że jest kolej­ny krok, że to wszyst­ko gdzieś pro­wa­dzi, że Wam wycho­dzi masz głę­bo­kie prze­ko­na­nie, że to, co robisz, ma sens. Każ­dy z nas potrze­bu­je poczu­cia sen­su w życiu, w pra­cy, wszędzie.

Jeśli mi nie wie­rzysz na sło­wo, sprawdź.
Eks­pe­ry­men­tuj, wery­fi­kuj, zbie­raj swo­je doświad­cze­nia. Dołącz do gro­na prak­ty­ków i wspie­raj swo­je­go ucznia wbrew temu, co inni myślą, że jest moż­li­we. Bo napraw­dę wie­le moż­na zrobić.

Pozo­stań w kon­tak­cie ze Sto­wa­rzy­sze­niem Mówić Bez Słów, któ­re sze­rzy wie­dzę na temat AAC w Pol­sce. http://www.aac.org.pl/

Jeśli chcesz się AAC dobrze nauczyć, wypa­truj szko­leń z panią Ali­ną Smy­czek, peda­go­giem spe­cjal­nym i logo­pe­dą, któ­ra dosko­na­le to robi i tego naucza. W War­sza­wie szko­le­nia z panią Smy­czek orga­ni­zu­je Ośro­dek Psy­cho­lo­gicz­ny Przy­stań Szkra­ba. Infor­ma­cje pod tym adre­sem przystanszkraba@gmail.com